ظرفیتسازی در نهادهای محلی جهت توانمندسازی بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری

چند سالی بیش نیست که موضوعات مختلف شهری همچون ساماندهی بافتهای فرسوده، توانمندسازی بافتهای غیررسمی، ساماندهی باغات شهری و... در قالب شرح خدماتهای تخصصی و جداگانه مورد بررسی قرار گرفته و به هر موضوع به صورت ویژه نگاه میشود. از مهمترین موضوعات روز که برخورد تخصصی با آنها باب شده است را می توان ساماندهی و توانمندسازی بافتهای فرسوده و سکونتگاههای غیررسمی نام برد که خود از دو بخش جداگانه مشتمل بر بافتهای فرسوده و سکونتگاههای غیررسمی تشکیل میگردد که هر کدام به واسطه ویژگیها ی خاص کا لبدی و اجتماعی نیازمند مطالعهای ویژه و ارایه راه حلهای خاص میباشند. مکانیزم اجرایی مشخص و مدون، یکی از مشکلات برسرراه فرآیند توامند سازی در مقام اجرا بوده به طوریکه اهداف توانمندسازی به خوبی محقق و با توجه به ویژگی های خاص رویکرد توانمندسازی که همانا بهرهگیری کامل از مشارکت مردمی است، قادر باشیم به نحو احسن مشارکتها را در عرصههای مختلف داشته باشیم.جامعهی محلی در بافت های فرسودهی منطقهی هفت شهرداری اهواز از طریق نهادهای رسمی و غیررسمی بخشی از مدیریت محلهها را انجام میدهد که این مدیریت اغلب به صورت ناخودآگاه صورت میگیرد. ساکنان بافتهای فرسوده اعم از مالک یا غیرمالک که در دل آنها ریش سفیدان، معتمدان و افراد خوشنام محل جا دارند، بسیاری از تشکلهای مردمی را هدایت میکنند و کنترل گروههای مذهبی را در دست دارند. گروههای قومی اگرچه انسجامیافتگی مشخصی در محله ندارند، ولی گروههای مذهبی منسجم عمل میکنند؛ بهطور مثال وجود طایفه های بختیاری و همبستگی قوی میان این قوم غیور و همچنین تشکل های خودجوش مردمی و حمایت های طایفه ای در برگزاری مراسمات مختلف و مشکلات فردی افراد رفتارهای خودجوش و نهادهای مردمی را شکل میهند.

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، توانمندسازی ، بافت فرسوده ، سکونتگاه غیر رسمی ، محله منبع آب و کوی کارون اهواز