طراحی معماری جزء به کل و تاثیر آن بر خلاقیت دانشجویان معماری

با توجه به اهمیت دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی در حوزه های مختلف پژوهشی، آموزشی و تخصصی، یا به عبارتی تولید،انتقال و کاربردی نمودن علم، ضرورت پرداختن به مدل ساختاری آموزش همواره مورد تا کید بوده است. داشتن خلاقیتبرای در رشته معماری یکی از مهم ترین چالش هایی است که دانشجویان این رشته باآن روبه رو هستند. این امر در برنامهریزی رشته های هنری، که نیاز به ارتقاء توانایی و خلاقیت فردی دانشجویان دو چندان است، از حساسیت ویژه ایبرخوردار می گردد. امروزه نیز از آنجاییکه بسیاری از معماران جدید، بخصوص پیروان دیدگاه هایی همچون آشوب وفراکتال، از علوم تجربی و طبیعی استنتاج معماری می کنند، لذا باید در دانشگاهها آموزش هایی وجود داشته باشد کهدانشجویان در مرحله آموزش بتوانند واسطه هایی را پیدا کنند تا جزییات علوم تجربی را کلی کنند و کلیات را در جزییاتمعماری بیاورند. برای یافتن این واسطه ها باید سیر از جزء به کل در معماری انجام شود. نتایج طبیعت نباید مستقیما درمعماری طرح شود، بلکه در معماری باید به برداشت هایی کلی از علوم و قوانین طبیعت ارجاع کرد. فرایند از جزء به کل درخلق معماری، اگر با اصول بر گرفته از آموزه های طبیعت توام باشد، نتایج پایداری را در محصولات معماری به وجودخواهد آورد که در این مقاله به پژوهش در باب طراحی معماری جزء به کل و تاثیر آن بر خلاقیت معماری دانشجویانمعماری پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

معماری ، خلاقیت ، دانشجویان معماری ، روش جز به کل