تبیین و بررسی نقش تزیینات و نماد پردازی در شکل گیری هنر اسلامی

هنر اسلام دارای گنجینه عظیمی از معانی عمیق عرفانی و حکمت الهی است زیرا این هنر ریشه در بنیان های ژرفتفکری معنوی و الهی دارد. این هنر،گاه با خلق صورت های جدید و گاه با بهره گیری از تصاویر و فرم های هنری گذشتههمچون ایران باستان و ایران قبل از اسلام و با نگرش و معنا بخشی مجدد به آنها به پی ریزی فرهنگی بس غنی و شکوفادر تمدن اسلامی پرداخت. متاسفانه ما در بررسی هنر اسلام شاهد گستره وسیعی ای از نگرش ها و رویکردهای تاریخی در قالب تاریخ هنر بوده ایم و جای خالی نگرش هایی عمیق تر با نگاهی فلسفی به این هنر در بستر رویکردهای فلسفی به هنر قابل مشاهده است. در واقع تعمق در جنبه درونی این هنر و زبان رمزگونه و لسان تمثیلی آن که حاوی بنیان هاییمتافیزیکی و عرفانی بوده ضرورتی انکار نا پذیر است و کاستی های فراوانی در این زمینه همچنان در محافل دانشگاهیمشاهده می شود. در این مقاله به بررسی معنای نمادین و رمزگونه این هنر پرداخته و چرایی لزوم وجود چنین لسانی رابرای این هنر مورد بررسی قرار میدهیم. سپس به معنای نمادین برخی نقوش، تصاویر و همچنین رنگ و نور در هنر اسلامخواهیم پرداخت و در کنار این عناصر، برخی بنیان های عرفانی و متافیزیکی این هنر را بررسی می کنیم.

کلیدواژه ها:

تزیینات ، نماد ، هنر اسلامی ، نمادپردازی ، نقش شمسه