طراحی محیط آموزشی برای کودکان ناشنوا با رویکرد بهبود رفتار

با توجه به امار بالای ناشنوایان در کشور وقتی که ما به جامعه مراجعه می کنیم متوجه می شویم که برای ناشنوایان مدارسیکه در آن نیاز های آن ها را شناخته تعبیه نشده و معمولا از همان مدارس موجود یا گاهی اوقات بی کیفیت تر استفادهشده و با توجه به اینکه این کودکان اختلالاتی در یادگیری دارند و مشابه کودکان عادی نیستند نیاز است که ما از نظرمعماری به آنها بیشتر توجه کرده در حالی که این نقص وجود دارد که در جامعه ی ما مجموعه آموزشی مختص اینکودکان وجود ندارد پس من تصمیم گرفتم که در این زمینه کار کنم که در این راه ما نیازمند این هستیم که بدانیم آیااین کودکان نیازمند استاندارهای خاصی هستند و بعد باید نیاز های کودکان ناشنوا را شناخته و با استفاده از آن نیاز هاباعث ارتقاء استعدادهای جسمی و ذهنی کودکان ناشنوا شود. میتوان گفت اساس این مقاله بر این حقیقت متکی است کهموضوع اصلی معماری انسان است. مقایسه افراد شنوا و ناشنوا و بررسی و تفاوت نحوه ادراک این دو گروه از فضا و شناخت تفاوت های روانشناختی اجتماعی، فرهنگی، آموزشی آنها بخشی از این تحققات را نشان میدهد.سوالی که در اینجامطرح می شود این است که آیا کیفیت های کالبدی مجموعه های آموزشی با ارتقا استعداد های کودکان نا شنوا در رابطه است

کلیدواژه ها:

کالبد ، محیط آموزشی ، بهبود ، یادگیری ، کودکان ناشنوا