روش انتخاب معیارها و توسعه سیستم رتبه بندی ساختمان پایدار در ایران

شدت مصرف انرژی در ایران در سال 2013 چهار برابر متوسط جهانی بوده است. بخش ساختمان در حدود 40 درصد از کلمصرف را به خود اختصاص داده و متوسط مصرف روی هر مترمربع از ساختمان در مقایسه با سایر کشورها وضعیت مطلوبیندارد. امروزه سیستم های امتیازدهی ساختمان سبز بعنوان یکی از روشهای ارزیابی زیست محیطی ساختمان توسعه زیادییافته و این سیستم ها در جهت ارتقا معیارهای ساختمان سبز کمک شایانی به طراحان و سازندگان ساختمان نموده و استفادهاز آنها روز به روز در حال افزایش می باشد. از طرفی یکی از چالش های توسعه و استفاده از این سیستم ها انتخاب معیارها و وزندهی به آنها می باشد که بدون در نظر داشتن شرایط اقلیمی، موقعیت جغرافیایی و اولویت های خاص زیست محیطی نمی توانابزار مناسبی طراحی نمود . از این رو توسعه سیستم های رتبه بندی منطقه ای در مقایسه با سیستم های بین المللی با اقبالزیادی مواجه شده است. در این تحقیق با هدف دستیابی به یک سیستم رتبه بندی منطبق با شرایط اقلیمی و محدودیت هایزیست محیطی کشور، ابتدا مطالعه جامعی روی سیستم های رتبه بندی موجود صورت گرفت. سپس از بین سیستم های موجود6 سیستم رتبه بندی شامل LEED,BREEAM, PEARL, GPRS, QSAS,SEAM انتخاب و معیارهای آنها دسته بندی و با حذف معیارهای مشابه یک سبد 133 تایی از معیارها در 11 گروه بدست آمد. سپس با تشکیل تیم خبرگان واستفاده از ابزار مصاحبه یک سبد از معیارهای اصلاح شده شامل 68 معیار در 8 حوزه حاصل شد. در ادامه با استفاده از تکنیکAHP و نرم افزار Expert choice گروه های معیاری بصورت دو زوجی مقایسه و وزن دهی گردید و با محاسبه ضریب ناسازگاری اطمینان از سازگار بودن نتایج مقایسه حاصل گردید .در ادامه ضمن مقایسه مدل رتبه بندی اخیر (سیستم رتبهبندی ساختمان پایدار ایران) با شش سیستم رتبه بندی دیگر ، نتایج بدست آمده تحلیل و مزایای سیستم بر شمرده شد و درانتها پیشنهاداتی برای ارتقا و توسعه سیستم ارایه گردید.

کلیدواژه ها:

ساختمان سبز ، سیستم های رتبه بندی ساختمان پایدار ، ابزار امتیازدهی ساختمان سبز