تحلیل شاخصه های تاثیرگذار بر کاهش استرس در محیط های درمانی

انسانها بیش از 90 % از زمان زندگیشان را در ساختمان ها و در ارتباط با آنها سپری می کنند. انسانها از طریق حواسشان با فضاهای پیرامونیخود ارتباط برقرار کرده و آنها را درک می کنند؛ درک فضا باعث بروز رفتار در انسان ها می شود. بنابراین معماران با چگونگی نحوهطراحی شان می توانند بر ادراک و رفتار کاربران تاثیر گذارند. این مهم در طراحی فضاهای درمانی در تاثیر محیط های کالبدی بر کاهش استرسبیماران قابل مشاهده است.در این پژوهش فاکتورهای موثر در کاهش استرس بیماران بر اساس تحقیقات صورت گرفته در این زمینه استخراج شده است. بر اساس نظریاتارایه شده، راهکارهایی معمارانه در طراحی مراکز درمانی در این راستا بیان می گردد. این مطالعات معماران را به درک واکنش های رفتاری،روان شناختی و احساسی کاربران در طراحی ساختمان ها هدایت می کند . روش تحقیق به کار گرفته شده در این پژوهش، روش استدلال منطقیبا استفاده از تدابیر توصیفی-تحلیلی، با رویکردی کیفی است. بر اساس این پژوهش، پیشنهاد میشود که در طراحی و یا بازسازی مراکز درمانیکشور، در کنار استفاده از تکنولوژی در محیط درمانی به استفاده از محیط های طبیعی در راستای ایجاد حواس پرتی مثبت و همچنین کمک بهافزایش حس حمایت اجتماعی بیمار تواما پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

کاهش استرس ، محیط ساخته شده طراحی معماری ، مرکز درمانی