تبیین شاخص های شهر زیستمند و تعیین استراتژی های توسعه پایدار شهر تهران

هدف این تحقیق، تعیین شاخص ها و استراتژی های مرتبط با شهر زیستمند، بکمک دانش برنامه ریزی استراتژیک است. کمبود وجود رابطه ایکیفی، میان آدمیان، با محیط پیرامونی زیست شان، که بانی عدم سرزندگی و رنگ تعلق فرد به مکان زندگی اش میگردد، باعث ایجاد عدم همراهی هادر بین شهروندان می گردد؛ چارچوب نظری این پژوهش مبتنی بر حوزه های زیست پذیری، کیفیت شهری و ارزشهای اخلاقی است؛ قلمرو این تحقیقشهر تهران بوده و روش تحقیق، تبیینی (از وجه هدف) – توسعه ای (از منظر نتیجه) – ترکیبی (از وجه نوع داده ها) است. داده ها از روش برنامهریزی استراتژیک و بجهت وزن دهی و آنالیز، از فرآیند سلسله مراتبی حاصل شده است؛ برخی استراتژی های کلیدی بدست آمده (برمبنای دانشمدیریت استراتژیک)، که برای رسیدن به شهری زیستمند، دارای شاخص هایی بالاتر از حدپذیرش حاصل بوده اند، عبارتند از :1 - ارتقاء پایدار بهره وری درکلیه منابع شهر، با کمک ایجاد شهر الکترونیک؛ برمبنای استراتژی تهاجمی و نوع عملکرد، پیشروی محتاطانه.2 - ارتقاء امید به زندگی مقیمان شهر؛ برمبنای استراتژی محافظه کارانه و نوع عملکرد، ثبات.3 - ایجاد بازارهای مجازی جدید و یا گسترش بازارهای موجود با کمک اینترنت پرسرعت و نیروی انسانی حرفه ای و تحصیل کرده، در بازار هایبکر؛ برمبنای استراتژی تهاجمی و نوع عملکرد، تنوع ناهمگون.4 - ارتقاء پایدار بهداشت شهری؛ برمبنای استراتژی محافظه کارانه و نوع عملکرد، تمرکز.5 - آموزشهای تخصصی به روز برای حرفه مندان، بصورتی مستمر و برنامه ریزی شده، فاصله میان متخصصین شهر با شهرهای پیشرو، کاهشمی یابد؛ برمبنای استراتژی محافظه کارانه و نوع عملکرد، تمایزمحور.6 - شبکه های اجتماعی و رسانه های مجازی، سعی در معرفی بهینه شهر بدیگران نموده تا بدین وسیله انواع متناسب صنعت توریسم و نتیجتادرآمد سرانه شهروندان بصورتی پایدار، ارتقاء یابد؛ برمبنای استراتژی محافظه کارانه و نوع عملکرد، نگهبانی.

کلیدواژه ها:

زیست مندی ، برنامه ریزی ، استراتژی ، زیست پذیری ، کیفیت ، شاخص