بررسی تجربیات بازسازی پس از زلزله سال 1341 بویین زهرا

فقدان اطلاعات و مستندات معتبر از تجربیات بازسازی های گذشته از جمله مهمترین نقاط ضعف در مطالعات بازسازی در ایرانقلمداد می شود. بررسی بازسازی های گذشته امری حایز اهمیت بوده و میتوان از تجارب به دست آمده از آنها در سوانح مشابهاستفاده کرد. در این میان زلزله بویین زهرا با شدت 7/2 در مقیاس ریشتر در ساعت 22 و 55 دقیقه به وقت محلی در روز دهم شهریور سال 1341 رخ داد و خسارات زیادی را بر جای گذاشت. منطقه آسیب دیده از زلزله بویین زهرا شامل محدوده ای استدر جنوب استان قزوین که در تقسیمات سیاسی جدید، عمدتا شهرستان بویین زهرا را شامل میشود برای انجام این پژوهش ازروش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است و رویکرد آن کیفی می باشد. پس از زلزله بویین زهرا گروهها و نهادهای مختلفی برایبازسازی اعلام آمادگی کردند. مسیولان قصد داشتند از همه گروههای مجری استفاده نمایند و از سوی دیگر خود تواناییهماهنگ سازی کلیه فعالیت ها را نداشتند و این امر باعث شد تا تفاوت هایی اساسی در سکونتگاه های بازسازی شده به وجود آید.از نتایج این پژوهش چنین برمیآید در بازسازی باید به مسایل اقتصادی، معیشتی و فرهنگی توجه ویژه شود همچنین برخورد تبعیضآمیز و ناعادلانه برنامه ریزان و مسیولان بازسازی از دیگر مواردی است که هنوز میتوان اثرات آن را در منطقه مشاهده کرد.اینکه بعضی روستاها با اعمال نفوذ بعضی از افراد توسط یکی از کشورهای خارجی و با پول کافی بازسازی شود و در کنار آن درروستایی دیگر توسط یکی از گروههای مردمی فقط تعدادی خانه حقیر احداث گردد قطعا اثرات نامطلوبی را در روستاییان به جاخواهد گذاشت.

کلیدواژه ها:

مطالعات بازسازی ، شهرستان بویین زهرا ، نهادهای مختلف بازسازی