بررسی کیفیت نماهای شهری در استان تهران و تاثیر آن بر بعد بصری شهر و شهروندان

بحران نماهای شهری در کشور ما و به ویژه در شهرهای جدید، از مسایل ریشه ای و قابل تامل است. در حال حاضر فقط به نما به عنوان جزیی از فضای شهری توجه نمی شود، بلکه اغلب، به صورت منفرد و برای عرض اندام مالکین ساخته می شود. اساسا هنگامیکه انسان ها در شهر قرار می گیرند، از آن به شدت تدثیر می پذیرند. بنابراین شهر انسان ساز است و ما نباید آنرا کمتر از سایر مسایل فرهنگی بدانیم. شهر مخدوش انسان را مخدوش می سازد، و اگر به دنبال جامعه ای متعالی باشیم نیازمند کالبدی غنی هستیم. انجام این تحقیق منجر به آسیب شناسی نماهای شهر تهران و یافتن انواع معضلات طراحی نما و دسته بندی این یافته ها می باشد. طبقه بندی عوامل موثر در اشفتگی و بی هویتی در نما و به سامان کردن نابه سامانی فعلی در زمینه ی نمای شهری هدف اصلی این پژوهش است. بر این اساس تحقیق حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد که اطلاعات آن به صورت اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری گردیده است. این تحقیق درصدد گشودن دریچه ای به سوی وضع مقرراتی در راستای بهبودی نمای شهری و بهبود کیفیت های بصری شهر است. مطالعه ی حاضر، تلاشی است در این جهت که بتواند راهنمایی باشد برای معماران معاصر ایران

کلیدواژه ها:

نماهای شهری ، هویت ، معماری پایدار ، نمای ساختمانی ، هویت شهری ، سیمای شهری