بررسی تاثیر فوق العاده پرداختی بر عملکرد با نقش میانجی عدالت سازمانی و انگیزش از دیدگاه کارکنان بیمارستان گلستان شهرستان اهواز

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر فوق العاده های پرداختی به عملکرد و نقش میانجی انگیزش و عدالت درک شده از دیدگاه کارکنان بیمارستان گلستان شهرستان اهواز به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ی کارکنان بیمارستان گلستان شهرستان اهواز مشتمل بر 1294 نفر بوده که از این میان تعداد 297 نفر از کارکنان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر دو پرسش نامه انگیزش هرزبرگ و پرسش نامه عدالت سازمانی نیهوف و مورمن 1993 بود که روایی صوری و محتوای آن به تایید استاد راهنما و تعدادی از متخصصان موضوعی رسید و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به تایید شده. همچنین برای سنجش عملکرد از جمله ارزشیابی سه سال گذشته و برای تعیین فوق العاده های پرداختی از فیش های حقوقی کارکنان و کمک دایره ی کارگزینی استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد: انگیزش و عدالت درک شده کارکنان بر عملکرد آنان تاثیر معنادار دارد. همچنین فوق العاده های پرداختی بر انگیزش و عدالت درک شده کارکنان تاثیر معنادار دارد ولی تاثیر فوق العاده های پرداختی بر عملکرد تایید نشد.

کلیدواژه ها:

انگیزش ، عدالت درک شده ، فوق العاده های پرداختی ، عملکرد