بررسی اسباب آثار جرح شاهد در فقه و قانون

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,031

فایل این مقاله در 36 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

KAUHEM01_161

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1396

چکیده مقاله:

امروزه شهادت دادن یا گواهی دادن در محکمه به عنوان یکی از موارد بسیار ارزشمند در ادله اثبات دعوی شناخته شده است. گواهی گواهان، دارای شرایط و آثار خاصی می باشد که بنا به دلایلی در دعاوی مختلف رخ می دهند. جرح و تعدیل گواهان نیز، یکی از همین موارد است که با انجام گواهی در مورد گواه، وقتی استعمال می شود که درباره ی وی چیزی کفته می شود که موجب رد گواه باشد. به طور مثال در اصطلاح فقها، آشکار کردن فسق و نابکاری شاهد می تواند نمونه ای از این موارد باشد. ازاین رو می بایست اشاره نمود که در زمانی که جارح دارای شرایط عقل، بلوغ و ... نباشد یا دلیل استنادی وی در جرح شاهد منطقی نباشد، جرح وی در فقه و حقوق، قابل پذیرش نیست. با این وجود اگر مدعی بر عدالت شهود بینه اقامه کندو منکر نیز در مقابل، بر نفی عدالت ایشان اقامه ی بینه کند، بین دو بینه تعارض پیش می آید، به شرط آنکه مفاد هریک تکذیب دیگری باشد و جمع بین آن دو ممکن نباشد؛ لیکن اگر جمع آن دو ممکن باشد؛ بینه ی جرح مقدم می شود؛ زیرا جارح به چیزی شهادت می دهد که بر معدل (گواهی دهنده بر عدالت) پنهان مانده است، مانند اینکه معدل بگوید: من با او معاشرت داشتم و او را دارای ملکه ی عدالت یافتم و ندیدم گناه کبیره ای از وی سربزند یا بر گناهان صغیره اصرار ورزد وجارح بگوید: در فلان روز مرتکب فلان گناه شده است که بر شما مخفی مانده است. با این وجود بررسی تمامی شرایط یا اسباب جرح در کنار آثار آن از اهمیت برخوردار خواهد بود، زیرا این دلیل در غالب دعاوی قابلیت استناد را دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

محمدرضا سیدالحسینی

دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شاهرود

حامد سرگزی

کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شاهرود

مایده علی نیا

دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد

علیرضا پور

دکتری حقوق خصوصی، عضو هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شاهرود