مفهوم شرط و اقسام آن در عقد نکاح

قانون مدنی به پیروی از فقهای معاصر قایل به تحقق شرط در نکاح شده و هرگونه شرطی که توسط زوجین در عقد نکاح بهصورت صریح یا ضمنی درج شده باشد یا عقد متباینا بر آن واقع شده باشد در صورت تخلف موجب خیار دانسته است. اشتراطوصف موردنظر، ممکن است، صریح باشد یا ضمنی. شرط صریح شرطی است که با بیان ارادهای صریح، مورد توافق مشروط له ومشروط علیه قرار می گیرد. شرط ضمنی هر شرط غیر صریحی است که به هر نحو، مورد توافق مشروطله و مشروط علیه قرارگرفته باشد. به شروط ضمنی شرط بنایی نیز گفته میشود. در ماده مزبور به هر دو نوع شرط، اشاره شده است. قانون مدنیهمانطور که شروط صحیح ضمن عقد نکاح را پذیرفته شروط بنایی را نیز پذیرفته و آن را الزام آور دانسته و در این ماده ازواژه متباینا همان را مراد کرده است. مقصود از متباینا شرطی است که در عقد درج نشده است ولی پیش از آن دو طرف نسبت به چگونگی و اثر آنها گفت وگو و توافق کرده اند و عقد را بر مبنای آن گفت وگوها واقع ساخته اند یا عرف آن را معهودبین دو طرف و پایه تراضی بداند. و در صورت تخلف از این شروط می توان برای طرفین قایل به حق فسخ شد.

کلیدواژه ها:

شرط ، عقد نکاح ، شرط خلاف مقتضای عقد ، شرط وکالت ، شرط ضمن عقد