نقش معماری داخلی در فضاهای توانبخشی ویژه معلولان

واقعیتهای زندگی روزمره نشان می دهد که افراد معلول با تصویری که از خود دارند، نمی توانند روابط عادی اجتماعی با دیگران برقرار کنند و در نتیجه گوشه گیری می کنند. فضاهای ویژه معلولین، آنها را به دور از افراد جوان و سالم محصور کرده و از جامعه متمایز میکند. اما معلولان به هیچ وجه خواستار خاص شدن و متمایز دیده شدن نیستند، بلکه خواستار رابطه ای بسیار عادی و معمولی درست همانند افراد سالم در روابط اجتماعی هستند.از آنجایی که ویژگی های روانشناختی و جسمی معلولان متفاوت است بدیهی است فضاهای درمانی معلولان طراحی داخلی خاص خود را می طلبد در این مقاله سعی شده است که برای کاهش استرس و اضطراب ناشی از حضور در محیط های درمانی و افزایش آرامش و حس تعلق در روند بهبود و افزایش بازدهی فضاهای درمانی تاثیر بگذاریم روش پژوهش در مقاله حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است و روش گردآوری اطلاعات بر اساس مطالعه اسنادی است نتیجه پژوهش ارایه راهکارهایی در طراحی فضاهای درمانی توانبخشی برای معلولان می باشد که کیفیت شفابخشی محیطی را نیز به همراه دارد شاخصه های نور رنگ فرم های تاثیر گذار بصری نقاشی و گرافیک محیطی متناسب با معلولان در فضاهای انتظار فضاهای تشخیص و استراحت و بخش های مختلف درمانی و همچنین ایجاد فضاهای بازی و سرگرمی در جهت القای حس آرامش امنیت و تحریک احساسات بصری و ارتباط فضایی و چشم انداز به فضاهای مختلف داخلی و یا طبیعت و مناظر محوطه خارجی فضاهای درمانی می تواند از طریق ایجاد حواس پرتی مثبت در تسریع روند درمان و افزایش کیفیت شفابخشی فضاهای درمانی تاثیر بسزایی داشته باشد.

کلیدواژه های نقش معماری داخلی در فضاهای توانبخشی ویژه معلولان:

توانبخشی ، ضوابط معلولان ، هنر درمانی ، معماری فضاهای داخلی