پدیدارشناسی و پاسخ پرسشهای ادراک در الگوی باغ ایرانی

معماری ایرانیان با توجه به ویژگی منطقه ایی و بومی آن همواره درصدد بوده تا به بهترین نحو ممکن از امکانات محیط استفاده نماید. باغ سازی از زمانهای دورهمواره جزء جدا نشدنی زندگی بشر محسوب می شده. نظام معماری که شامل تمامی نظام های کالبدی باغ، یعنی نظام ساختار هندسی،نظام کاشت، نظام آب، نظام استقرار ابنیه، نظام نور و سایه و .... را ساماندهی می کند و انتظام می بخشد،در محیط آن نظام تمرکز حواس را پدید می آورد که درک آنها به واسطه ی پدیدارشناسی میسر می شود. بررسی نظام های باغ ایرانی نشان داده است که احساس محصوریت در باغ بیشتر حسی منتج از تمرکز حواس در باغ ایرانی است. در این مطالعه سعی بر آن شده تا با بررسی ادراکات حسی از منظر پدیدارشناسی و تاثیر آن بر فعالیت های انسان ها به مطالعه ی باغ ایرانی پرداخته شود و پاسخگو بودن باغ در قبال پرسش های ادراکی به گونه ایی معرفی شود تا پس از شناخت باغ ایرانی ازمنظر پدیدارشناسی و پیکره مند کردن حواس، به بازآفرینی خصوصیات آن در جهت طراحی فضاهایی که حس مکان همواره بدون هیچ واسطه ایی قابل درک باشد، در بینابین زندگی امروزی دست زد چراکه روح انسان همواره نیازمند قرارگیری در فضاهای فرح بخش و خلوت کردن با خود به دور ازهیاهوی شهرنشینی است،اما نتایج بدست آمده در این تحقیق به سمتی می رود که این خود انسان است که در شکل دادن به محیط مساعد ومطلوب،دخالت دارد و در نهایت، تمرکز حواس در باغ نیز هم بر خواسته از عناصر طبیعی و مصنوعی درون باغ است و هم منتج از خواست سازنده باغ. نظام معماری باغ ایرانی، انتظام دادن و پیکره مند کردن به همه پنج حواس انسان در باغ را بر عهده دارد.

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، باغ ایرانی ، پیکره مندی حواس