مشکلات سیستم حمل ونقل دوچرخه مشهد (بررسی موردی محور بلوار وکیل) و ارایه راهکارهای بهبود و توسعه آن

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 513

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SECONF01_070

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1396

چکیده مقاله:

شهر مشهد ، پایتخت فرهنگی جهان اسلام در سال 2017 که با توجه به جمعیت ب یش از 3134000 نفر ی ، پذ یرای ب یش از 25میلیون زایر و گردشگر می باشد لذا ترافیک ، آلودگ ی هوا ،حمل و نقل درون شهری اعم از مسافر و کالا از یک طرف و کم تحرکی و در معرض خطر قرار گرفتن سلامتی و ابتلا به چاقی ، امراض عروق یو قلبی که در نتیجه کم تحرکی و استفاده مداوم از وسا یل نقلیه موتوری حتی در خرید های روزانه و یا سفرهای کوتاه شهری است از مسایلی است که نه تنها توجه مد یران شهر ی ، صا حب نظران ، شهروندان و... را درگیر خود نموده است بلکه در سبب نگرانی فعالان حوزه بهداشت و سلامت را نیز فراهم نموده است .از جمله فعالیت های شهرداری در اینخصوص ، فعال نمودن ایستگاه های دوچرخه با سیاست دوچرخه های اشتراکی بوده که با توجه به امکان سفر راحت ، آسان ، بدون سوخت ،آزاد ی عمل در سرعت ، انتخاب مسیر و بدون توجه به شکاف طبقات ی.... را علاوه بر ا ینکه ورزشی هوازی بوده و در تندرستی ، کاهش وزن و ابتلا به ب یمار یهای قلبی و ... نیز موثر می باشد مقاله حاضر ، تحقیق توصیفی کاربردی در خصوص سیستم حمل و نقل دوچرخه با مطالعه موردی ایستگاه های دوچرخه بلوار وکیل آباد می باشد که به بررسی مشکلات استفاده از س یستم دوچرخه در حوزه ترافیک و ایمنی پرداخته و راهکارهای توسعه آن و مسیر هایجایگزین استفاده را معرفی می نماید و سپس به ارایه پیشنهادات در حوزه بهبود توسعه و کاهش ا یرادات و افزا یش استفاده از ا ی نسیستم حمل و نقل جا یگزین م ی پردازد و در نها یت تبد یل نام ایستگاه های دوچرخه ، به ایستگاه های سیستم حمل و نقل پاک را پیشنهاد می نماید .نتایج حاصل نشان می دهد سیستم مذکور در حوزه ایمنی در سطح قابل قبولی نموده و از نظر ترافیکی نیز ، در صورت تصمیم کاربران به استفاده فراگیر نه تعداد ایستگاه ها و تعداد دوچرخه ها ی تخصیصداده شده کافی نیست و هم ظرفیت مسیرهای اختصاص داده شده به آن کفایت نمی کند و با تحت الشعاع قرار دادن معیارهایی از قبیلسرعت ، زمان سفر ، آزاد ی حرکت ، آسا یش و راحت ی ، سطوح کیفیت E و F قابل انتظار م ی باشد لذا تنها فرهنگ ساز ی و اقدامات نمادین نمی تواند راه حل مورد انتظار باشد و در وضعیت فعلی ، نیاز به توسعه این سیستم ، بعنوان اتصال شبکه محله ای به شبکه حمل و نقل عمومی (قطار شهری- اتوبوس ) می باشد

کلیدواژه ها:

نویسندگان

یونس مهرپویا

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران-راه و ترابری دانشگاه پیام نور تهران شمال

جلال ایوبی نژاد

استاد یار گروه عمران -دانشگاه پیام نور تهران