تدوین مدل ارتباطی سرمایه اجتماعی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی ایران

هدف: هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل ارتباطی سرمایه اجتماعی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی ایران بود. روش شناسی: جامعه آماری پژوهش همه اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی دانشگاه های دولتی و آزاد کشور در سال 1393 بود (520=N) که بر مبنای جدول مورگان 220 نفر به طور تصادفی – طبقه ای برای نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه رضایت شغلی هرزبرگ و پرسشنامه محقق ساخته سرمایه اجتماعی استفاده شد. روایی هر دو پرسشنامه توسط 15 تن از اساتید رشته مدیریت ورزشی تایید و پایایی آنها در یک مطالعه مقدماتی با 30 نفر آزمودنی و با آلفای کرونباخ به ترتیب 93/0 و 92/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی ازجمله کلموگروف- اسمیرنوف، t- استودنت تک گروهی، تحلیل مسیر و برای تعیین روابط علی بین متغیرها از روش مدل معادلات ساختاری با استفاده از دو نرم افزار AMOS و SPSS استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد سرمایه اجتماعی با ضریب مسیر 71/0 بر رضایت شغلی اثر می گذارد. در ارتباط بین سرمایه اجتماعی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی، زیرمولفه های انسجام و همبستگی با بار عاملی 85/0، رضایت از امنیت شغلی با بارعاملی 82/0، اعتماد با بارعاملی 78/0، تعاون و همکاری با بار عاملی 77/0، همدلی، درک و احترام متقابل و رضایت از شرایط فیزیکی کار هر کدام با بارعاملی 73/0، رضایت از فرصت های ارتقاء با بارعاملی 72/0، رضایت از حقوق و مزایا با بارعاملی 71/0، رضایت از نحوه سرپرستی و ارتباطات با بارعاملی 65/0، شبکه های اجتماعی با بارعاملی 48/0 و رضایت از ماهیت کار با بارعاملی 36/0 بیشترین نقش را دارند (05/0p<). همچنین مدل ارتباطی بین آنها از برازش مطلوب برخوردار است.نتیجه گیری: توصیه می شود در راستای تقویت رضایت از فعالیت های پژوهشی و آموزشی در دانشکده ها، سیاست گذاری هایی در سطح کلان برای بهبود سرمایه اجتماعی و متغیرهای تاثیر گذار برآن با در نظر گرفتن اولویت متغیرها صورت گیرد و شرایطی ایجاد شود که استادان با تنش کمتری فعالیت های پژوهشی و آموزشی خود را انجام دهند.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، رضایت شغلی ، عضو هیات علمی ، دانشکده تربیت بدنی