بررسی تحلیلی رویکردهای مختلف به بومی ماندن برنامه ی درسی درعصر جهانی تدوین محتوا به شیوه ی بومی - جهانی

جهانیشدن بهعنوان یک فرایند گریز نا پذیر در قرن بیست و یکم در ابعاد مختلف خود آموزش و پرورش را دستخوش تغییر و تحول نموده است، از این رو شناسایی ویژگیها و آثار این فرایند و تاثیر آن بر ابعادمختلف آموزش و پرورش یکی از وظایف اصلی هر نظام تعلیم و تربیت و از جمله نظام آموزش و پرورش ایران میباشد. زیرا از یک طرف کشورهای مختلف دارای فرهنگهای متنوع و متفاوتی هستند که بهعنو انمیراث فرهنگی و یا ارزشهای بومی آنها قلمداد شده و هویت ملی هر فرد در هر کشور وابسته به حفظ آن است و از طرف دیگر فرآیند جهانی ی شدن همه کشورها را به سوی نظامی واحد وجهانی با ارزش ها و فرهنگ خاص خود فرا می خواند. این عامل باعث شده است که نظامهای آموزش و پرورش کشورها به این مساله بپردازند که درحالیکه فرآیند جهانی شدن روز به روز در حال گسترش بوده و کشورها را به تعامل و ارتباط با یکدیگر و ایجاد یک فرهنگ مشترک جهانی فرا میخواند، آموزش و پرورش چگونه میتواند ضمن بهره گیری از این فرایند ویژگیهای عمومی کشورها و ارزشها و آداب و رسومشان را حفظ نماید . در این میان نظام های آموزشی و متخصصان تدوین برنامه های درسی کشورها ی مختلف جهان رویههای مختلفی را برای تدوین محتواهای درسی خود پیش گرفته اند تا بتوانند در حین حفظ ارزش ها و ویژگیهای بومی خود از فرایند جهانیشدن بهره برده و از آن عقب نمانند. این مقاله به تیوریهای مختلف در این خصوص اعم از نظریهی بنیادگرای فرهنگی ، عمل گرایی اجتماعی ، لیبرال و انتقادی پرداخته و نوع نگاه هر نظریه به نحوهی تدوین محتوای درسی را مورد کندوکاو قرار میدهد و نهایتا به تبیین نظریه مناسب برای مواجهه با این مساله یعنی نظریه بومی - جهانی و ابعاد مختلف آن در تدوین محتوای برنامه ی درسی خواهد پرداخت .

کلیدواژه ها:

جهانیشدن. آموزش و پرورش . بومیسازی. نظریهی بنیادگرا ، عملگرایی اجتماعی ، نظریه ی لیبرال. نظریه ی انتقادی. بومی - جهانی