بررسی اثر فلز روی در رشد Lactococcus lactis و تولید نایسین

نایسین یک باکتریوسین پپتیدی حاوی لانتیونین است که توسط گونه های خاصی از باکتری های مولد اسید لاکتیک تولید میشود. نایسین در مواد غذایی به عنوان یک نگهدارنده کاربرد داشته و فعالیت ضد میکروبی خوبی بر روی انواع باکتری های گرممثبت مولد فساد و بیماریزا در مواد غذایی دارد. علاوه بر ترکیبات اصلی محیط کشت شامل منابع کربن و نیتروژن، یون ها ازجمله ترکیبات محیط کشت هستند که می توانند بر روی تولید نایسین تاثیر بگذارند. در این پژوهش اثر افزودن نمک روی بر رشد Lactococcus lactis PTCC 1336 و تولید نایسین بررسی شده است .باکتری Lactococcus lactis PTCC 1336 مولد نایسین، در محیط کشت MRS براث به عنوان پیش کشت تکثیر و سپس در محیط کشت حاوی ملاس، آرد سویا، کلرید سدیم، سولفات منیزیم و پتاسیم هیدروژن فسفات و غلظت های مختلف روی برای تولید نایسین تلقیح شد. تخمیر در rpm 80 و دمای 30˚C به مدت 24 ساعت انجام شد. هر دو ساعت میزان رشد باکتری و تولید نایسین سنجیده شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که افزودن روی به محیط کشت تولید نایسین تا مقدار 14 میلیگرم در لیتر سبب افزایش تولید نایسین و نیز افزایش رشد سویه مولد می شود. در این شرایط حداکثر تولید نایسین به IU/ml780 بوده است. ضمنا رشد سویه نیز 1,9 برابر شده است. این نتایج نشان می دهد که تنظیم غلظت یون های محیط کشت نقش مهمی در رشد سویه مولد و تولید نایسین دارد.