حلاج در جدال پیوستگی و گسستگی

هر چارچوب گفتمانی اعم از ایدیولوژی، دین و سیاست برای خود مرزها و خطوط قرمزی دارد که گذشتن از آن باعث آشفتگی در مفاهیم و به هم آمیختگی دیگر روابط مفهومی و سنجشی می گردد. اظهارات حسین منصور حلاج مرز طی نشدنی عبد و معبود و تمام سلسله اموری که به ابقای این مرز ابدی مربوط می شود را در خطر نابودی قرار داد. وی بی آن که خود بخواهد ساختار قرایت مسلط زمانه از دین را نه از بیرون بلکه از درون با تناقض های آن رو به رو کرد و سال ها پیش از مطرح شدن ساخت شکنی این نگرش و شیوه ی پسامدرن را به قیمت مرگ خویش زندگی کرد.

کلیدواژه ها:

ساختارشکنی ، حلاج ، زبان ، دین ، خوانش هژمونیک