بازی و نقش بازی در تعلیم و تربیت کودکان

بازی یک امر طبیعی است و همانند نفس کشیدن برای کودک ضرورت دارد. در سالها پیش از دبستان، بزرگترین سرگرمی و مشغله ی کودکبازی است و بعد از آن، اندک اندک از میزان آن کاسته شده و کارهای اساسی تر جای آنرا می گیرد. کودک برای بازی کردن دلیلی ندارد، اما به هرحال نمی تواند بازی نکند.کودک یک موجود زنده است و هر موجود زنده ای، باید فعال باشد. بازی برای او، نوعی فعالیت و کار می باشد و بازی نکردن علامت بیماری و ناتوانی اوست. اسلام نیز به این نیاز طبیعی کودک توجه داشته و دستور می دهد او را آزاد بگذارند تا بازی کند.این مقاله با روش مروری کتاب خانه ای تهیه شده که از اینترنت نیز استفاده شده است. هدف این مقاله بررسی نقش بازی در تربیت کودک و نقش بازی در رشد کودک می باشد. علاوه بر این به فواید بازی و انواع بازی و تاکید اسلام بر اهمیت و نقش بازی پرداخته شده است. به وسیله ی بازی و اسباب بازی میتوان نقش اجتماعی (ایجاد ارتباط با محیط اطراف)، حس همکاری و رشد، رعایت اصول و مقررات و قدرت ابراز وجود را در کودک تقویت کرد.

کلیدواژه ها:

نقش ، بازی ، تربیت ، کودک