تاثیر آموزه های تربیت دینی بر فرهنگ و تمدن ایران

حس مذهبی یکی از احساسات فطری بشر است که در طول تاریخ به شکل های مختلفی بروز یافته است. زمانی بشر با پرسش بتها، این حس را اراض نموده و زمانی نیز به چندگانه پرستی و یگانه پرستی رو آورده است، و در هر مورد آثار فرهنگی و تمدنی متاثر از آموزه های دینی از خود به یادگار گذاشته است. تاثیری که آموزه های دینی بر نخبگان و توده مردم می گذارد، می تواند تمام انرژی ها و فعالیت ها را در جهت انقلاب ها ، اصلاح تمدن ها، و فرهنگ ها به کار گیرد و آثارعظیمی را از خود به یادگار بگذارد، تا آن جا که برخی معتقدند تمدن بشری بدون وجود کلیسا و عبادتگاه ها ممکن نبوده و نیست. در ایران نیزبه دلیل وضعیت سیاسی، اقتصادی و جغرافیایی خاص، آموزه های دینی در همه دوران ها علاوه بر حفظ اساس کشور، تمدن ساز بوده و هرگاه آموزه ها به انحراف کشیده شده، یا خاصیت خود را از دست داده است، تحول آفرینی و حرکت از فرهنگ گرفته شده، جامعه با نوعی بی هویتی و بی فرهنگی رو به رو شده و رو به اضمحلال گذاشته است نویسندگان در این مقاله با هدف بیان تاثیر آموزه های مذهبی در همه دوره های تاریخی بر فرهنگ و تمدن ایرانی با روش تحلیلی به بحث پرداخته اند و در پایان به این نتیجه رسیده اند که دین و فرهنگ به عنوان دو مقوله در هم تنیده منسجم، آموزه هایی می آفرینند که می تواند در نقش روح فرهنگی، تحول افرینی، بالندگی و رشد فرهنگ و تمدن را به دنبال داشته باشد.

کلیدواژه ها:

دین ، فرهنگ ، تمدن ، تربیت ، تاریخ ، آزادی ، آموزه ، اندیشه