بررسی آب در معماری ایرانی – اسلامی بررسی نمونه موردی تخت سلیمان

فرهنگ ها و اساطیر دنیا آب را نمادی از پاکی و زایش و زیبایی دانسته اند و نقش فراتر از نقش عملکردی به آن داده انددر ایران باستان، آب پیام آور روشنایی و پاکی به شمار می رفت و از ارزش زیادی برخوردار بود. معماری ایرانیان نیز با توجه به ویژگی منطقی و بومی آن همواره در صدد بوده است تا به بهترین نحو ممکن از امکانات محیط و آب که یکی از مهمترین آنها به شمار می رفته است، استفاده نماید و جدای از بحث عملکرد ونیاز فیزیکی همواره به دنبال آن باشد تا از وجه جمال و کمال آب نیز در ساخت بنا استفاده کند ، آب این عنصر حیات بخش اولین عامل پایبندی بشر به زمین است . آب به همراه خاک ، آتش و هوا از عناصر چهارگانه تشکیل دهنده جهان هستی به شمار می روند.لذا آب به عاملی در جهت سکون، تطهیر و آرامش بدل می شود و در معماری انواع بناها وارد می شود که بارزترین حضور آن را در مساجد و باغها شاهد هستیم . به اعتقاد بسیاری از صاحب نظران معماری و هنر ساسانی مبنای شکل گیری هنر و معماری اسلامی بوده است و عنصر پیوند دهنده این دو دوره مهم در تاریخ هنر ایران و نیز دوره های پیشین توجه به طبیعت است . از مشهورترین آثار معماری دوره ساسانی با تاکید برجنبه های طبیعت گرایانه ی آن می توان به مجموعه تخت سلیمان اشاره کرد . معماری این مجموعه به عنوان یکی از مواردی که در آن کالبد بنا نه با مقاومت دربرابر نیروهای طبیعت و نه در سرسپردن آگاهانه ، بلکه در هماهنگی با طبیعت شکل می یابد نمونه ای است از اتحاد صحیح انسان و طبیعت .

کلیدواژه ها:

آب ، معماری ایرانی ، تخت سلیمان ، ساسانیان