جایگاه کاربری اولیه بناهای تاریخی در مرمت و باززندهسازی باززندهسازی عمارت غسالخانه قزوین

هنگامی بیان شود که شهر- به مفهوم معمارانه آن - جمع جبری ساختمان هایی نیست که در آن جای گرفته اند و بخشی از پدیده هایی جاری در آن به واسطه حضور آدمیان و نیازهای او به میدان آمده تا زندگی در آن را در وضعیتی پویا و متعادل شکل دهند، راه را برای بازشناخت شهر هموارتر ساخته ایم. این مفهوم، طیف وسیعی از کاربری های برخاسته از خواست ها و نیازهای ساکنین شهر را نیز شامل می شود.فارغ از برداشت هایی که به واسطه گونه ای از کاربری ای خاص در ذهن تداعی می شود و می تواند در نگاه ما بر اولویت دهی ارزشی شان تاثیر گذارد، بناهایی با کاربری خاص وجود دارند که الزام بودنشان را پذیرفته و از حضورشان بهره مند شده ایم اما، ترجیح داده ایم تا همپای دیگر بناهای تاریخی شهر به شناخت مطلوب (چه در فضای اندیشه ای جامعه متخصص دانشگاهی و چه در جامعه فکری همگانی)، برده نشوند: اگرچه کاربری آن ها شانشان را دون جلوه می دهد، اما می توانند همپای دیگر بناهای تاریخی شهر، به عنوان سندی از روزگار خویش سخن گفته و در زندگی اجتماعی امروز شهر نیز مشارکت نماید.در اینجا می توان پرسید که آیا نگاه ما به جامعیت طیف وسیع کاربری های بناهای تاریخی مان بدون حب و بغض خاص است در تعیین اولویت های مرمت و باززنده سازی، کاربری اولیه بنا تا چه میزان می تواند تاثیرگذار باشد در میان تمام تجارب باززنده سازی آیا تونالیته ای از تمام کاربری ها مشاهده می گردد و سرانجام، در این گستره آیا بناهایی با کاربری های خاص جای خواهند داشت در پاسخگویی به سوالات مطرح شده، مرمت و باززنده سازی غسالخانه تاریخی شهر قزوین می تواند تلاشی علمی- اجرایی به حساب آید. ازاین رو، این مجال در پی آن است که پس از معرفی شاخصه های معماری بنا، به بازگویی گزارشی مختصر از کوششی که برای باززنده سازی اش شده بپردازد تا راه را برای پذیرشش در فضای ذهنی زندگی امروزمان هموار و گوشه ای از نهان آن را، از پس زنگار زمانه بنمایاند

کلیدواژه ها:

عمارت غسالخانه قزوین ، کاربری بناهای تاریخی ، بازشناسی ، باززنده سازی