ارزیابی نقش معماری اقلیم گرم و خشک در توسعه پایدار (نمونه موردی شهر سرخس)

موضوع توسعه پایدار دردهه های اخیر در حوزه های مختلف علوم و حرفه های متعدد از جمله معماری و شهرسازی مطرح شده و ریشه آن در بحران های زیست محیطی و نیز مصرف بی رویه انرژی های فسیلی در جهان می باشد. موضوعاتی نظیر گرمایش عمومی کره زمین، رشد فزاینده گازهای گلخانه ای, آلودگی آب و خاک و همه و همه به تشدید فعالیتهای جدی علیه تخریب روز افزون محیط زیست و استفاده بی رویه از انرژی های فسیلی منجر می شود. حال با این شرایط مبحث طراحی ساختمانها و کالبد شهرها در قالب معماری آن هم در اقلیم های متعدد نظیر اقلیم گرم و خشک بسیار حائز اهمیت بوده که در این پژوهش نقش معماری اقلیم گرم و خشک در رسیدن به توسعه پایدار به روش توصیفی - تحلیلی و با بهره گیری از منابع مختلف بررسی گردیده و تاثیر آن از لحاظ عملکردی، کالبدی، زیبایی شناختی و زیست محیطی نیز تحلیلی شده و راهکارها و پیشنهادات اجرایی نیز ارائه شده است فرآیند پژوهش حاضر بصورت همبستگی مابین معماری اقلیم گرم و خشک با مجموعه اهداف و کیفیاتی که ما امروزه توسعه پایدار می نامیم انجام شده است نهایتا این مقاله تلاش دارد تا ضمن تشریح معماری اقلیم گرم و خشک, با ذکر مصادیقی از ارزش های معماری مذکور در خلق فضاهای همساز با اقلیم و در تطابق با محیط زیست, امکان بازآفرینی و احیاء این راه حل ها و تکنیک های هوشمندانه را در فرآیند طراحی و معماری پایدار امروزی عملی نماید.

کلیدواژه ها:

معماری ، توسعه پایدار ، اقلیم گرم وخشک ، سرخس