بررسی رویکرد نمادگرایی در معماری اسلامی نمونه موردی عدد هفت از اعداد مقدس

از دیرباز بکار گیری نمادها در هنر و معماری موردتوجه بوده است، شاید بتوان ادعا کرد که یکی از مولفه هایی که معماری را ماندگار می سازد و آن را از یک هنر زیبا به یک هنر کامل و ماندگار بدل می کند، امکان بهره گیری این هنر از نمادها و سمبل ها در آن است، همچنان که معماری خود می تواند محل تولد یا بلوغ یک اثر سمبلیک نیز باشد. اعداد مقدس به عنوان یکی از جلوه های نمادین هستند که با به کارگیری آن ها می توان یک مفهوم معنوی خاص و جادویی را به اثر بخشید که خارج از زیبایی ظاهری، به آن زیبایی باطنی و جلوه ای معنوی نیز ببخشد، بدون آنکه به کارکرد، ضرورت های ساختاری و مهندسی و مولفه های تابع اقلیم آن، خدشه ای وارد شود. در این میان به کارگیری اعداد نمادین که در هر المانی می گنجد، امری است ممکن و مشهود. در این مقاله سعی بر آن است که به نقش نمادین عدد هفت به عنوان یکی از اعداد مقدس پرداخته و ریشه ی نمادین آن را به شکلی خلاصه پی بگیریم، همچنین به مثال هایی از بکار گیری این عدد در معماری و معماری اسلامی که ظن آن می رود که آگاهانه نیز بوده باشد، اشاره خواهد شد.

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، اعداد مقدس ، نماد ، هفت