اثر رنگدانه آستازانتین روی رشد و میزان بازماندگی پیش مولد میگوی پاسفید Litopenaeus vannamei در شرایط خارج از فصل

در این مطالعه، اثر رنگدانه آستازانتین روی رشد (افزایش وزن، ضریب رشد ویژه، وزن پایانی)، بازماندگی و ارزیابی رنگدانه آستازانتین موجود در بدن پیش مولد میگوی پا سفید Litopenaeus vannamei با میانگین وزن اولیه 30/5 ± 0 گرم بررسی شد. آزمایش بر اساس یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار غذایی ( 0، 100 ، 200 ، 400 میلی گرم آستازانتین در کیلوگرم جیره) در 3 تکرار اجرا گردید. میگو چهار بار در روز و به مدت 60 روز در دمای 0/2 ± 30 . اکسیژن محلول ( 2/04 ± 5/0 میلیگرم در لیتر)، شوری ( ± 301 قسمت در هزار) و pH ؛ ( 0/04 2/8 ±) و شرایط طبیعی نور تغذیه شدند. نتایج حاصل نشان دهنده تفاوت معنی داری در افزایش وزن، ضریب رشد ویژه، وزن پایانی و میزان رنگدانه آستازانتین در تیمارهای مختلف نسبت به گروه شاهد بود ( 0/05 > p). در خصوص نرخ بازماندگی بین تیمارهای مختلف ، تیمار 4 نسبت به گروه شاهد، تفاوت معنی داری را نشان داد (0.05> p). در بین چهار جیره نیز ، جیره حاوی 200 میلی گرم آستازانتین ، بیشترین افزایش وزن (78/9 ± 15/1) . ضریب رشد ویژه (24/03 ± 0/0) را ایجاد نمود اما در مجموع جیره حاوی 100 میلی گرم آستازانتین به دلیل صرفه اقتصادی، جیره مناسب در پرورش پیش مولدین می باشد.

کلیدواژه ها:

آستازانتین ، پیش مولد ، رشد ، بازماندگی ، Litopeneaus vanamei