چالش های برنامه ریزی محیطی در راستای توسعه پایدار شهری

با اوج گرفتن نگرانی از عواقب فعالیت های انسانی و به دنبال گزارش برانت لند در دهه 1980 ، پارادایم توسعه پایدار مطرح شد. این رویکرد از ابعاد متفاوت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی بسط داده شده و امروزه شاخه ای دیگر به نام فرهنگی نیز به آن اضافه شده استکه در ادبیات برنامه ریزی شهری، از جایگاه ویژه ای برخوردار است. در راستای تحقق توسعه پایدار شهری و نیز برنامه ریزی میطی ابتدا می بایست مفاهیم، نظریه ها و شاخص های آن را شناخت و مورد بررسی قرار داد. شناخت هر پدیده قبل از هر چیز نیاز به تعریفی جامع و کامل از آن پدیده دارد و واضح است که هر چه این تعریف جامع و کامل تر باشد شناخت آن پدیده آسانتر و دقیق تر خواهد بود باید اقرار کرد علی رغم پیشرفت علوم و فنون برای بعضی از پدیده ها تا کنون تعریف جامع در رابطه با برنامه ریزی محیطی و ارتباطی که می تواند به صورت مستقیم و غیر مستقیم بایکدیگر داشته باشند ارایه نگردیده است. توسعه پایدار شهری یکی از موضوعات اصلی در علوم انسانی و اجتماعی است و با وجود اینکه از این مفهوم استنباط متعددی صورت گرفته است ولی همچنان از عدم شفافیت معنایی و مصداقی برخوردار است. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی معناشناسی توسعه پایدار، الگوهای پایداری، وشاخص های برنامه ریزی و طراحی محیطی است که در نهایت تلاش بر نتیجه گیری جامع ای در این زمینه گشته است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار شهری ، برنامه ریزی محیطی ، شاخص های برنامه ریزی محیطی