طراحی پارک علم و فناوری با رویکرد معماری پایدار

معماری پایدار، چه به عنوان خلق فضای انسانی و تنظیم رابطه انسان و محیط فیزیکی و چه به عنوان محصول این فرآیند، همواره با محیط پایدار درآمیخته و در چارچوبی کلی می توان از آن به خلق محیط پایدار انسان ساخت تعبیر کرد. با توجه به بحران زیست محیطی که حیات بر روی کرهزمین را تهدید میکند و نیزافزایش مصرف سوختهای فسیلی که باعث تشدید این بحران شده، لزوم استفاده از منابع انرژی پاک باید بیشتر مورد نظر طراحان ساختمان قرار گیرد. یکی از ایده های موفق در این زمینه، ایده تاسیس پارکهای علم و فناوری است که هدف عمدهآنها توسعه فناوری و ایجاد شرایط مناسب برای رشد و ظهور انواع نوآوریهای مبتنی بر فناوری است .پارک هاى علم و فناورى به عنوان واحدهای تحقیق و توسعه، می توانند خیلی از مشکلات موجود را از بین برده و به بهبود وضعیت و شرایط آن بپردازند. حال ایجاد پارک فناوری به عنوان فضایی نوین خود مستلزم رعایت اصول توسعه پایدار خواهد بود. در این پژوهشابتدا به جنبه های متفاوت در زمینه توسعه پایدار زیست محیطی پرداخته شده است، سپس با استفاده از تکنیک های معماری به ویژه نرم افزار Ray man . و تحلیل شاخص های پایداری محیطی در نمونه های موردی و با بهره گیری از انرژی های فعالو غیرفعال خورشیدی، معماری متناسب و همساز با اقلیم مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج پژوهش، تدابیر معماری از قبیل: بام سبز ،استفاده از گیاهان و آبنما، اجرای سایبان، روشنایی در جهات مختلف ساختمان ،گودال باغچه ،استفاده ازپنل های خورشیدی مورد پیشنهاد است .در نهایت با طراحی پارک علم و فناوری و با رعایت اصول معماری پایدار میتوان تعاملی بین محیط زیست و انسان برقرار نمود.

کلیدواژه ها:

پارک علم وفناوری ، معماری پایدار ، عناصر اقلیمی ، انرژی فعال و غیرفعال خورشیدی