ارتقاء هویت فضاهای جمعی نا محصور با استفاده از برنامه ریزی معماری نمونه موردی میدان امام خمینی (ره) نجف آباد اصفهان

در طول تاریخ و درروند پیشرفت هنر و علم معماری و شهرسازی توجه به هویت و تعالی آن، پستی و بلندی های بسیاری را پشت سر گذاشته است.در دوره مدرنیسم هنگامی که در جنبه های گوناگونی این مهم کنار گذاشته شده بود، اهمیت و ضرورت آن بیشتر احساس شد. از این روی معمارانو نظریه پردازان بسیاری به این موضوع پرداخته اما کمتر منبعی به تاثیر برنامه ریزی در ارتقاء هویت پرداخته است. از طرفی دیگر هویت عاملی استکه با فرهنگ، اعتقاد، حافظه تاریخی و عوامل بسیار متنوعی در کاربران مرتبط است، امری که در فضاهای جمعی با گستردگی و تنوع بسیار زیادیمواجه است، به خصوص فضاهای جمعی نا محصور به سبب ارتباط قوی و بدون فیلتر با همه اقشار و طیف های مردمی. از این رو سعی شده است براساس روند برنامه ریزی با مطالعه میدانی و کتابخانه ای به تشریح مفاهیم هوبت و فضای جمعی و برنامه ریزی پرداخته و پس از تعریف مباحث وحصول ساختاری کلی در روند برنامه ریزی معماری به بررسی نمونه موردی به کمک تعاریف کسب شده و با معرفی، تفسیر و تحلیل آن در قالبجدول SWOT پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

هویت ، برنامه ریزی معماری ، فضای جمعی نامحصور ، پایداری اجتماعی ، نجف آباد ، باغ ملی ، میدان امام خمینی