ارتقاء سرزندگی شهری با رویکرد توسعه پایدار اقتصادی

امروزه به دلایل گوناگون تامین نشاط و سرزندگی در سکونت گاه های شهری به یکی از دغدغه های اصلی نظام های مدیریت شهری به ویژه در کشورهای توسعه یافته تبدیل گردیده است. هرچه در یک محله و بخشی از شهر سرزندگی در سطح بالایی باشد آن محله پتانسیل زیادی در جذب شهروندان خواهد داشت. هدف این پژوهش بطور کلی ارتقا سرزندگی شهری با رویکرد توسعه پایدار اقتصادی و بررسی معیارهای ارتقاء سرزندگی پایدار و چگونگی تامین محیطی انسانی در لبه رودخانه شهر چالوس به منظور برطرف نمودن بخشی از مشکلات این شهر است. در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده که مدل به کار گیری در تجویز، مدل SWOT است و نتیجه حاصل از آن شناسایی معیارهای سرزندگی و توسعه اقتصادی برای محدوده مورد بررسی است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بعد اقتصادی در رسیدن به سرزندگی بافت مرکزی شهر چالوس نقش به سزایی دارد که در پی آن جذب توریست و گردشگر، استفاده بیشتر مردم از آن قسمت و ... و در نتیجه افزایش رضایت شهروندان را به همراه دارد.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، توسعه پایدار ، فضای شهری ، دیدگاه اقتصادی ، شهر چالوس