ارزیابی مکان یابی مراکز اسکان موقت به هنگام بحران بر پایه اصول پدافند غیر عامل (نمونه موردی سوله بحران پارک سرخه حصار)

پدافند غیرعامل از جمله موضوعاتی است که در سال های اخیر در طرح ها و برنامه های شهری موردتوجه قرار گرفته است. در طرح های جامع شهری این موضوع شامل ضوابط مشخص در مورد مکانیابی کاربری ها و مقاوم سازی بناها می باشد که می تواند برای هر شهری استفاده شود. از مهم ترین اقدامات در رابطه با این امر، استفاده از اصول پدافند غیرعامل به عنوان راه حلی جهت کاهش خطر پذیری در برابرخطرات مختلف و افزایش کارایی هنگام روبرو شدن با خطر است که باید در سطوح مختلف برنامه ریزی و از جنبه های مختلف منطقه ای شهرسازی و معماری مورد توجه قرار گیرد؛ همچنین یکی از مهمترین مسایلی که همواره مورد توجه سازمان های مسیول در مدیریت بحران قرار دارد انتخاب مکانی مناسب جهت اسکان موقت جمعیت آسیب دیده از سوانح می باشد. بدیهی است عدم رعایت مکان گزینی صحیح ممکن است فاجعه دیگری حتی به مراتب وخیم تر از سانحه اولیه به دنبال داشته باشد؛ لذا دسترسی مناسب به معبر و مراکزی مانند فضاهای باز، مراکز امداد و نجات و ایستگاه های آتش نشانی، نقش موثری در کاهش تلفات و آسیب پذیری در هنگام وقوع حادثه و پس از آن دارد. بنابراین پژوهش پیش رو تلاش کرده است تا با بررسی اجمالی اصول و اهداف پدافند غیر عامل و تاثیر آن بر مکانیابی این مراکز اسکان موقت بحران به یک راهکار مناسب جهت بهبود شرایط موجود برسد. در این خصوص یک نمونه موردی از این پایگاه ها که سوله بحران پارک سرخه حصار می باشد و از مراکز ویژه بحران در شهر تهران است (ویژه استان های معین)مورد بررسی قرار گرفته است و در نهایت این نتیجه حاصل شد که مکانیابی این مقر از نظر مجموعه عوامل معیار در مکانیابی بهینه به عنوان مرکز مدیریت بحران صحیح بوده و بدین صورت بهترین انتخاب ممکن صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، پدافند غیر عامل ، سوله مدیریت بحران