مروری بر چند روش غیرمستقیم و مشهور ارزیابی ایمنی عابران پیاده در ترافیک های مختلط

با گسترش زندگی ماشینی و افزایش روز افزون ترافیک در خیابان ها و جاده ها در نیم قرن اخیر، در مقابل فواید اقتصادی ناشی از گسترش ارتباطات و سرعت جابجایی کالا و مسافر، متاسفانه بر تعداد و شدت تصادفات ترافیکی افزوده شده و خسارات جانی و مالی ناشی از این تصادفات بار سنگینی بر جامعه بشری تحمیل کرده است. تداخل عابر پیاده - خودرو یک رویداد متداول و خطرناک بوده است که در مناطق شهری، برون شهری و نیز مناطق روستایی رخ می دهد. برای تعیین کمیت تداخل عابر پیاده - خودرو، باید از مقیاس های نزدیک موجود استفاده شود. که محبوب ترین آن ها زمان تا برخورد (TTC) و همچنین زمان سپری شده از تجاوز (PET) بوده است. روش های غیرمستقیم ارزیابی ایمنی، به جهت ماهیت پیش گیرانه ای که دارند و جبران کاستی های مربوط به روش مطالعه ی آمار تصادفات، بسیار مفیدند. از روش های تداخل ترافیکی بصورت مطالعات قبل و بعد در پژوهش ها استفاده می شود. در میان روش های تداخل ترافیکی، روش شاخص ریسک عابر پیاده که از روش تداخل ترافیکی سویدی مشتق شده، جدیدتر است. روش تعارض ترافیکی روشی نوپا با عمری نزدیک به نیم قرن است که فرآیند اصلاح، توسعه و تکمیل آن همچنان در حال پیگیری است. با توجه به اهمیت مطالعات در مورد ایمنی عابرین پیاده، در این مقاله روش های غیر مستقیم ارزیابی ایمنی عابرین پیاده تشریح شده تا به پژوهشگران در انتخاب روش مناسب تر برای ارزیابی ایمنی کاربران جاده کمک شود.

کلیدواژه ها:

ایمنی عبور ، عابرین پیاده ، روش های غیر مستقیم ارزیابی ، تداخل ترافیکی