نقش مایه ی قوچ در فرش ترکمن

نمادپردازی به عنوان یک زبان ارتباطی، آشکارا در تمامی شیون و امکانات زندگی ترکمن ها ملموس است و تداعی کننده ی چیزی است که معمولا خاصیتی مفهومی دارد. نگارندگان سعی دارند به محتوای فراموش شده ی نقش قوچ و کارکرد آیینی – مذهبی و اعتقادات اجتماعی ترکمن ها در رابطه با این نقش، بپردازند. این تحقیق به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده وبه بررسی و مطالعه ی نقش قوچ در فرش ترکمن ها پرداخته شده است. گردآوری اطلاعات به شیوهی میدانی و کتابخانه ای صورت گرفته است. مظاهر طبیعت و آنچه در محیط زندگی ترکمن ها وجود داشت، به صورتی ساده در بافته ها به عنوان منشا پیدایش نقوش نمایان گردیدهاست. قوچ مظهر و نماد خیر و برکت و اقتدار و سمبل روح نیاکان است. قوچ از نظر آنان جنبه ی تقدس دارد و نیرویی ماورایی دارد. آنان براین باورند که انسان با ارواح تمامی پدیده های عالم خویشاوند است و در چنین شرایطی مناسب ترین برخورد با طبیعت، ستودن آن یا توسل به طلسم و جادو است، به عقیده آنان این نقش، دفع شر از خانه و خانواده می کند. بنا به این دلیل که ترکمن ها پیش از پذیرش مذهب حنفی، باورهای مذهبی توتمیسم و شمنیسم داشتند

کلیدواژه ها:

نماد ، قوچ ، فرش ترکمن