مقایسه سلامت روان خبرنگاران زن و مرد سرویس های مختلف خبری رسانه های گروهی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 369

فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

WULCONF01_156

تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1396

چکیده مقاله:

هدف این پژوهش بررسی و مقایسه وضعیت سلامت روان خبرنگاران زن و مرد در 6 سرویس خبری؛ سیاسی، ورزشی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و حوادث در رسانه های گروهی است. این پژوهش، از روش مطالعه پس رویدادی (علی مقایسه ای) استفاده کرده که در حیطه پژوهش های توصیفی تحلیلی (پیمایشی) به شمار می آید. تحقیق حاضر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از بین خبرنگاران 37 رسانه گروهی نظیر روزنامه ها، سایت های خبری و رادیو و تلویزیون با گرایش های سیاسی اجتماعی راست، چپ و میانه که بیشترین مخاطبان را در بین رسانه ها دارند، 279 خبرنگار (113 خبرنگار زن و 166 خبرنگار مرد) را به صورت داوطلبانه مورد آزمون قرار داده است. در مقایسه سلامت روان 6 سرویس خبری، تلاش شده تا به طور میانگین برای هر سرویس خبری، بین 40 تا 50 خبرنگار در نظر گرفته شود. اگرچه در گروه حوادث به خاطر کم بودن تعداد خبرنگاران این گروه در رسانه ها، تعداد حجم نمونه چیزی بالغ بر 30 نفر است. در این تحقیق از پرسش نامه 28 سوالی سلامت عمومی روان (28-GHQ) برای جمع آوری داده ها استفاده شده و سپس داده ها با آزمون های تحلیل واریانس و T مستقل تجزیه وتحلیل شده اند. با مقایسه خبرنگاران زن و مرد، در 4 مقیاس علایم جسمانی، اضطراب، اختلال در عملکرد اجتماعی و همچنین مقیاس افسردگی اساسی، نتایج به دست آمده از مقایسه تفاوت های این دو گروه تنها در زیرمقیاس علایم جسمانی معنادار است (p<0/001). به این صورت که زنان خبرنگار بیشتر از مردان خبرنگار علایم جسمانی ناشی از فشار کار را گزارش کرده اند. در این مقیاس 75 درصد مردان خبرنگار کمترین میزان نشانگان بدنی را نشان داده اند، در حالی که سهم زنان خبرنگار در نشان دادن کمترین میزان نشانگان بدنی 52 درصد است. در سایر زیرمقیاس های سلامت روان تفاوت معناداری بین 2 گروه مشاهده نشد. بنابر یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت شغل خبرنگاری با توجه به ویژگی ها و شرایطی که دارد، می تواند بر افزایش و یا کاهش سلامت روان زنان خبرنگار شاغل در رسانه ها، به عنوان یک تعیین کننده اجتماعی سلامت تاثیرگذار باشد. از این رو به مدیران نهادها و سیاست گذاران بخش سلامت روان و همچنین برنامه ریزان بهداشت شغلی توصیه می شود به عوامل شغلی و اجتماعی موثر بر سلامت روان به ویژه برای زنان که از گروه های آسیب پذیر جامعه محسوب می شوند، بیشتر توجه کنند.

نویسندگان

عظیم رجب پور

کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار

داود معنوی پور

دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار