یک دسته بندی نوین بر روی پروتکل های مسیریابی مبتنی برموقعیت در شبکه های بین خودرویی

در سال های اخیر افزایش تعداد وسایل نقلیه برروی جاده و گسترش حوادث جاده ای موجب توجه بیشتر محققان به شبکه های بین خودرویی وسیستم حمل ونقل هوشمند جهت کنترل وضعیت جاده ها و بهبود امنیت و راحتی مسافران شده است.شبکه های بین خودرویی یکی از انواعشبکه های اقتضایی متحرک می باشند که بدون نیاز به وجود هیچگونه زیرساختی به سرعت قابل تشکیل هستند .سرعت بالای وسایل نقلیه ،توپولوژی پویای شبکه و برخی ویژگی های محیط موجب شده که مسیریابی در شبکه های بین خودرویی به موضوعی چالش برانگیز تبدیلشود.تحقیقات اخیر حاکی از آن است که در بین انواع پروتکل های مسیریابی ، پروتکل مبتنی بر مکان با وجود شرایط پویا در شبکه های بینخودرویی ، عملکرد بهتری نسبت به سایر پروتکل های مسیریابی از خود نشان می دهند. از این رو در این مقاله به بررسی برخی از مهمترینپروتکل های مبتنی بر مکان پرداخته و دسته بندی جدیدی برای این پروتکل ها ارایه می دهیم . در این دسته بندی جدید برخلاف پژوهش هایپیشین توجه بیشتری به استفاده از الگوریتم های انتخاب مسیر شده است و پروتکل های مبتنی برمکان را بر اساس بکارگیری الگوریتم هایانتخاب مسیر و عدم بکارگیری آنها به دو دسته تقسیم بندی می کنیم و تعدادی از پرکاربردترین و جدیدترین پروتکل های مبتنی بر مکان رابراساس ویژگی هایی چون آگاه از ترافیک بودن ، پیش بینی ، تحمل تاخیر، استراتژی ارسال، استراتژی بافر کردن و پوشش در دو محیط متفاوتشهری و بزرگراه مورد مقایسه و ارزیابی قرار می دهیم.

کلیدواژه ها:

مسیریابی ، پروتکل مبتنی برمکان ، شبکه های بین خودرویی