تحلیل و بررسی مکانی- فضایی توسعه کشاورزی در دهستان قوریگل شهرستان بستان آباد

بخش کشاورزی ایران یکی از مهمترین و تواناترین بخشهای اقتصادی کشور است. عدم توجه به توسعه کشاورزی علاوه بر تمام زیانهای دیگر، موجب عقب افتادگی اقتصادی جمعیت روستایی کشور میشود که پیامد آن محدودیتهای زیادی در راه پیشرفت و توسعه پایدار خواهد داشت. برای رسیدن به چنین توسعهای لزوم توجه به مکانها و فضاهای مستعد در زمینه کشاورزی و شناسایی مناطق و روستاهای محروم و کمتر توسعه یافته لازم و ضروری است. از این رو پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل فضایی و مکانی توسعه کشاورزی با استفاده از تکنیک ویکور و تحلیل خوشهای در دهستان قوریگلشهرستان بستانآباد میپردازد. تحقیق حاضر از لحاظ روش توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف از نوع تحقیق کاربردی است. برای جمعآوری اطلاعات و دادههای مورد نیاز از بررسیهای اسنادی کتابخانهای، میدانی، نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390 ،سرشماری عمومی کشاورزی و سالنامههای آماری 1392 شهرستان بستانآباد استفاده شده است. در همین زمینه 6 شاخص و 20 زیرشاخص توسعه کشاورزی با مشورت متخصصان و کارشناسان (اساتید دانشگاهی، مدیران محلی و دولتی، کارشناسان جهاد کشاورزی شهرستان و بخش و غیره) انتخاب شدهاند. به منظور وزندهی و اهمیت شاخص-ها از روش دلفی استفاده شده است. همچنین برای رتبهبندی و سطحبندی توسعه روستاها از تکنیک ویکور و آزمون تحلیل خوشهای مورد استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد، که 3 روستای دهستان قوریگل (روستاهای الانق، ترکهداری و کر) از نظر شاخصهای توسعه کشاورزی در سطح توسعه یافته ، 1 روستا (روستای علیآباد) در وضعیت در حال توسعه یا متوسط و 11 روستا (روستاهای امینآباد، قیصناب، کزبین، گلهخانه، نوجهدهکوه، هراب، ارشتناب، اسفنگره، اعناب، خیرهمسجد و یوسفآباد) هم در وضعیت توسعه نیافته قرار دارند و هر سه روستای توسعه یافته در زمینه کشاورزی در شمال این دهستان واقع شدهاند.

کلیدواژه ها:

مکانی-فضایی ، توسعه ، کشاورزی ، قوری گل ، بستان آباد