بررسی رابطه جهت گیری مذهبی با شادکامی ورضایت از زندگی زناشویی

زمینه و هدف: ازدواج مهم ترین تصمیم در زندگی محسوب می شود. رضایت زناشویی یعنی احساس خشنودی، رضایت ولذت توسط زن یا شوهر، زمانی که همه جنبه های ازدواج خود را در نظر میگیرند. رضایت، یک متغیر نگرشی مثبت ولذتبخش است که خصوصیات فردیزن و شوهر محسوب می شود. خنده نیاز ضروری برای جسم وجان و لازمه زندگی هر انسان است و شادمانی ویژگی شایسته انسانهاستکه نشان از وسعت وجود، نشاط روحی، نگاه زیبا به زندگی دارد و موجب بردباری و شکیبایی می شود. شادکامی زمینه ساز سعادت واقعی انسان تعریف و مولفه های آن، با توجه به این هدف تنظیم می شود. آیین آسمانی اسلام که دینی کامل و جامع است با توجه بهنیازهای انسان وضرورت های جامعه زمینه کمال وتکامل و کسب نشاط وشادمانی و رضایت زناشویی را فراهم نموده است. با توجه به اهمیت این موضوع مطالعه ای با هدف تعیین ارتباط جهت گیری مذهبی با شادکامی و رضایت از زندگی زناشویی انجام گرفت.نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که جهت گیری مذهبی و عمل به باورهای دینی پیش بینی کننده های مناسبی برای نشاط و شادکامی و رضایت از زندگی می باشند. پس باید برنامه ای برای مستحکم کردن باورهای دینی برای رسیدن به نشاط و خرسندی طراحی شود.

کلیدواژه ها:

جهت گیری مذهبی ، شادکامی ، رضایت اززندگی زناشویی