بررسی چالشها و راهکارهای تبدیل خوابگاههای دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی به جوامع کوچک یادگیری

هدف از پژوهش حاضر، بررسی و تحلیل چالشها و راهکارهای تبدیل خوابگاههای دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی به جوامع کوچک یادگیری، است. این پژوهش با بهرهگیری از روش تحقیق آمیخته از نوع اکتشافی و ساخت ابزار، و در دو بخش کیفی و کمی، انجام شده است. مصاحبهشوندگان در بخش کیفی، شامل 25 نفر ازاساتید دانشگاه، مدیران خوابگاه ها و دانشجویان خوابگاهی بودهاند که با شیوه نمونهگیری هدفمند و با بهرهگیری از روش گلوله برفی مورد مصاحبه قرار گرفتهاند. در بخش کمی نیز، جامعهآماری مشتمل بر 3150 دانشجوی ساکن در خوابگاه های دانشگاه علامه طباطبایی بوده که از آن میان تعداد 340 دانشجو با استفاده از روشنمونه گیری طبقهای- تصادفی به عنوان نمونه آماری شناسایی و مورد مطالعه قرار گرفته است. به منظور جمعآوری داده و اطلاعات بخش کمی، از دو پرسشنامه چالشها و راهکارها - تدوین شده در بخش کیفی پژوهش- بهره گیری شده، که پایایی آنان با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب برابر با 87 % و 96 % محاسبه گردیدهاست. مبانی نظری، تحقیقات پیشین و همچنین یافتههای بخش کیفی مطالعه حاضر، حاکی از آن است که چالشهای تبدیل خوابگاههای دانشجویی به جوامع کوچک یادگیری و راهکارهای متناظر با آنان، مشتمل بر چهار محور: الف) ساختاری- مدیریتی، ب) فرهنگی- اجتماعی، ج) علمی- حرفهای و د) درون فردی است. دربخش کمی پژوهش، نتایج حاکی از آن است که پاسخگویان تمامی چالش ها و راهکارهای شناسایی شده در بخش کیفی پژوهش براساس محورهای فوق را تایید نمود هاند. همچنین، نتایج نشان می دهد که میان دیدگاه های پاسخگویان در ارتباط با چالشها و راهکارهای تبدیل خوابگاههای دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی به جوامع کوچک یادگیری به تفکیک خوابگاه، جنسیت و مقطع تحصیلی، ت ف اوت معنادار وجود ندارد.