مشخصه یابی و بررسی تاثیر بلورینه شدن بر تخلخل موجود در پوشش متشکل از اکسیدهای فلزی مخلوط آلومینیم/ منیزیم/ تیتانیم

اخیرا از اکسیدهای فلزی مخلوط به دلیل خواص مناسب از جمله مقاومت شیمیایی و پایداری حرارتی بالا، به عنوان پوشش های مقاوم به خوردگی در کاربردهای بسیاری استفاده شده است. در پژوهش حاضر، پوششی از اکسیدهای فلزی مخلوط آلومینیم/ منیزیم/ تیتانیم به روش سل- ژل و با استفاده از فرایند غوطه وری، بر روی آلیاژ آلومینیم سری 1100 اعمال شد و تاثیر نسبت های مولی متفاوت و عملیات حرارتی بر خواص پوشش های به دست آمده بررسی شد. سپس، به منظور بررسی تاثیر بلورینه شدن پوشش های ایجاد شده، از آزمون های پراش پرتوی ایکس و ریزسختی سنجی ویکرز و همچنین، میکروسکپ الکترونی روبشی استفاده شد. رفتار خوردگی نمونه ها، با استفاده از آزمون های پتانسیل مدار باز (OCP) و پلاریزاسیون پتانسیودینامیک در محلول 3/5 درصد وزنی کلرید سدیم بررسی شد. نتایج نشان دادند که پوشش های سل- ژل بی شکل نسبت به پوشش های بلورین، تخلخل کم تر و مقاومت به خوردگی بهتری داشته است. سرعت خوردگی نمونه های بلورین نسبت به نمونه های بی شکل با نسبت های مولی 5:1:3 و 2/5:3:4 از Al/Mg/Ti، به ترتیب 5 و 13 برابر و درصد تخلخل آن ها 17 و 27 برابر شد.

کلیدواژه ها:

پوشش اکسیدهای فلزی مخلوط آلومینیم/ منیزیم/ تیتانیم ، روش سل- ژل ، ریزسختی ویکرز ، آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک ، تخلخل