ارزیابی تنش خشکی بر روی حخصوصیات زراعی مورفولوژیکی 12 ژنوتیپجو در شرایط آب و هوایی سیساب(خراسان شمالی)

یکی از دلایل کاهش عملکرد دانه در غلات تحت شرایط دیم برخورد زمان خوشه دهی و پر شدن دانه با کاهش بارنئگی می باشد. به منظور عرض یابی تنش خشکی بر صفات زراعی و مرفولوژیکی 12 ژنوتیپ جو تحت شرایط دیم و آبیاری تکمیلی (در مرحله خوشه دهی و پر شدن دانه)در شرتایط آب و هوایی استان خراسان شمالی در ایستگاه دیم سیساب، آزمایشی در پاییز سال 86 به روش بلوگکهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید.عامل افقی شامل شرایط دیم (تنها به نزولات جوی اکتفا شد)و آبیاری تکمیلی و عامل عمودی شامل 12 ژنوتیپ پیشرفته جو بودند. صفات مورد مطالعه شامل تعداد روز تا رسیدن ،ارتفاع بوته ، طول پدانکل ، عملکرد دانه وعملکرد بیولوژیکی بود.نتایج تجزیه واریانس نشان داد که ژنوتیپ های جو از نظر تمامی صفات مورد بررسی تفاوت معنی دار داشتند.همچنین اثر آبیاری تکمیلی بر تمامی صفات به جز طول پدانکل معنی دار بود.از طرفی اثرات متقابل ژنوتیپ در محیط برای تمامی صفات به جز عملکرد بیولوژیکی معنی دار نبود.مقایسه میانگین صفات نشان داد که در شرایط دیم بیسشترین عملکرد دانه مربوط به ژنوتیپ شماره 6 و در شرایط آبیاری تکمیلی مربوط به ژنوتیپ شماره 5 می باشد.

کلیدواژه ها:

جو ، عملکرد ، تنش خشکی ، آبیاری تکمیلی