رابطه روشهای تدریس (مباحثه گروهی، پرسش و پاسخ، نمایشعلمی و سخنرانی) با انگیزه پیشرفت در دانشجویان

هدف این پژوهش بررسی تاثیر روشهای آموزشی مباحثه گروهی، پرسش و پاسخ، نمایش علمی و سخنرانی بر انگیزه پیشرفت دانشجویان بود. جامعه آماری این پژوهش همه دانشجویان مراکز تربیت معلم استان البرز بودند. در یک طرح نیمهآزمایشی 270 دانشجو به روش نمونهگیری تصادفی طبقهای متناسب انتخاب و درچهار گروه قرار شدند. دانشجویان نمونه تحقیق پس از قرارگرفتن در گروههای چهارگانه روش تدریس (مباحثه گروهی، پرسش و پاسخ، نمایش علمی و سخنرانی) به مدت یک ترم تحصیلی درس مشترکی )روانشناسی تربیتی(را با روشهای تدریس اختصاصی گروه خود گذراندند. در خاتمه ترم انگیزه پیشرفتگروهها بهوسیله پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس 1970و با در نظر گرفتن چهار مولفه اصلی انگیزه پیشرفت هرمنس یعنی اعتماد به نفس، پشتکار، آیندهنگری و سختکوشی اندازهگیری شد. برای تحلیل دادهها ازروش آماری تحلیل واریانس چندمتغیری(مانوا)،تحلیل واریانس یک راهه (آنوا) وآزمون تعقیبی توکی استفادهشد. یافتهها نشان دادکه میزان انگیزه پیشرفت دانشجویان باتوجه به روشهای مختلف تدریس (مباحثه گروهی، پرسش و پاسخ، نمایش علمی و سخنرانی)متفاوت است. همچنین نتایج تحلیلها نشان داد دانشجویانی که باروش مباحثه گروهی آموزش میبینند انگیزه پیشرفت بیشتری ازخود نشان میدهند. بر همین اساس بهترتیب روشهای نمایش علمی، پرسش و پاسخ بر انگیزه پیشرفت دانشجویان تاثیرگذار بودند؛ بنابراین دانشجویانی که با شیوههای نوین آموزش میبینند به انگیزه پیشرفت بیشتری دست مییابند

کلیدواژه ها:

انگیزه پیشرفت ، پرسش و پاسخ ، روش آموزش ، سخنرانی ، مباحثه گروهی ، نمایش علمی