باورھای پایه و چگونگی تحصیل معرفت عینی و ضروری از دید فیلسوفان مسلمان و تحلیلی نوین و وجود شناختی از آنھا

در فلسفه کلاسیک به مجموعه ای از قضایا که آدمی به کشف آنھا ھمت میگمارد و صدق آنھا را بر اساس معیار مطابقت توضیح میدھد معرفت اطلاق میشود و معرفت مطلوب معرفتی است که واجد دو وصف عینیت و ضرورت باشد. چنین معرفتی، بدون شک باید در فرایندی شکل گیرد که ھم انعکاس حقایق امور را تضمین کند و ھم از توان مقاومتی بالا در برابر حملات شکاکانه برخوردار باشد. در این صورت معرفت حاصل واجد کمالات مطلوب معرفت یعنی عینیت و ضرورت خواھد بود. فیلسوفان مسلمان برای دسترسی به چنین معرفتی بحث تصدیقات بدیھی و ملاک بداھت آنھا را پیش کشیده و ضمن اعتقاد به عینیت و ضرورت بدیھیھا، ارجاع نظریھا به بدیھیھا را شرط عینیت و ضرورت نظریھا قلمداد کردهاند. بیان و بررسی انتقادی نظر فیلسوفان مسلمان در مورد تصدیقات بدیھی و ملاک بداھت آنھا و نیز بیان و بررسی انتقادی رویکردھای مکمل در دوران معاصر و بحث در مورد میزان توفیق ھر یک در تبیین چگونگی صدق تصدیقات بدیھی و تضمین معرفت عینی و ضروری، ھدف اصلی این مقاله است که با پیشنھاد رویکرد وجود شناختی به عنوان رویکردی نوین که با تکیه بر مفھوم وجود و تحلیل وجود شناختی از تصدیقات پایه و اصول بدیھی اولیه به حل مسیله مبادرت میورزد خاتمه مییابد.

کلیدواژه ها:

معرفت ، باورھای پایه ، صدق ، عینیت ، ضرورت ، بداھت ، تحلیل وجودی ، موجود در عالم ، امکان شناختن ، علم حضوری ، علم حصولی