تجلی و تصویرسازی گیاهان در اشعار خاقانی شروانی

طبیعت از ابتدا تا امروز همواره یکی از خاستگاه ها و سرچشمه های هنر بوده و توانسته خود را در شعر که همیشه از عالم خارج و طبیعت مایه گرفته است، بیشتر نمایان کند. شاعران به مدد این عنصر موثر توانسته اند مشهودات خود را چنانکه خود دریافته و در خاطر پرورانده اند، بیان نموده و خوانندگان آثارش را در احساسات و تاثیراتی که داشته با خویشتن شریک و همدل گردانند. در این مقاله به نگرش و تصویرسازی خاقانی به جلوه های طبیعت از جمله گلها و گیاهان و چگونگی کاربردهای آنان در صور خیال، تصویرآفرینی و مضمون سازی در شعر وی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، تصویرسازی ، گیاهان ، خاقانی