جوانی از منظر امام علی (ع) نگاه امام علی (ع) به فرصت ها و آسیب های جوان در نامه 31 نهج البلاغه

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 715

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

GHADIRCONF01_135

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396

چکیده مقاله:

در میان دوره ھای مختلف عمر انسان ، فصل جوانی، از اھمیت بالایی برخوردار است؛ زیر بنای شخصیت انسانی در زمان جوانی تکوین یافته و سرنوشت سعادتمند یا ذلت بار در این دوره رقم می خورد؛ تنوع مولفه ھای شکل دھنده ھویت و شخصیت جوان، ویژگی ھای اعتقادی و رفتاری جوانان و حالات روحی روانی، رفتارھای متمایزی از سایر اقشار اجتماعی به آنان می بخشد. نگرش ھای او به خود و به جھان ھستی، با آنچه که در دور های قبلی داشته ، تفاوت اساسی دارد؛ وی اگرچه به جھت عدم رشد عقلانی کافی، در دوره کودکی ونوجوانی خود را نیازمند راھنمایی ھای والدین و مربیان می دید ولی در این دوره به لحاظ روحی برای خود، در تربیت خویش نقش اساسی قایل است؛ با این وجود، کمی تجربه و غلیان احساسات و عواطف، راه تربیتی آینده را برای او مبھم و نقش مربیان بویژه والدین در تنظیم نقشه راه تربیتی، ضروری می گرداند؛ در این نوشتارسعی نگارنده بر آن است که ضمن بازخوانی مضامین نامه امیرالمومنین حضرت علی (ع) به امام حسن مجتبی (ع) بخش ھایی از آن نامه را که اشاراتی به این دوره دارد مورد تجزیه و تحلیل قرار دھد.

کلیدواژه ها:

جوان ، آسیب های جوانی ، تربیت ، دوره های عمر ، نامه 31 نهج البلاغه

نویسندگان

یحیی نورالدینی اقدم

عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور

حمیده سیدی دهخوارقانی

مدرس حوزه و دانشگاه