نقش شاخص های اعتماد اجتماعی در ارتقاء اعتماد سیاسی مردم به دولت (با تکیه بر تاثیر پاسخگویی دولت در ارتقاء اعتماد سیاسی مردم و موفقیت دولت در سیاستگذاری)

اعتماد مردم به یک نظام سیاسی ارتباط معناداری با باور شهروندان آن جامعه به کارآمدی دولت دارد. اعتمادی که به افزایش مقبولیت آن نظام سیاسی نزد مردم و در نتیجه افزایش سطح مشارکت سیاسی شهروندان منجر می گردد. و نیز سطح رفاه یک ملت و توانایی آنان به رقابت با جوامع مطرح در این زمینه ، خود معلول اعتماد مردم به نظام سیاسی می باشد. در اقتصاد ، اعتماد موجب کاهش هزینه ها و به لحاظ روانشناختی باعث ایجاد آرامش ، امنیت و سلامت روانی جامعه می گردد. برقراری اطمینان و تعامل میان دولت و شهروندان ، دموکراسی ، عدالت محوری دولت در توزیع امکانات و مناصب و وجود دغدغه مندی در ارکان دولتبرای حل مشکلات شهروندان ، افزایش سطح اعتماد عمومی را به همراه دارد و در نتیجه ارتقای سطح اعتماد عمومی در یک رابطه متقابل ، موجب اعتماد سیاسی شهروندان به حکومت در سه سطح اعتماد به سیستم سیاسی ، اعتماد به نهادهای سیاسی و به کارگزاران سیاسی می گردد که ارمغان آن به همان میزان ارتقای شاخص های رفاه و امنیت در جامعه است. نباید از نظر دور داشت که تنها وضع سیاستها بر اساس اصول و شاخصه های یک حکومت دموکراتیک موجب تحقق اعتماد متقابل نمی شود ، چه اینکه اجرای درست آن سیاست ها و تعریف و اتکا به یک الگوی مناسب در این زمینه نیز حیاتی است. به نظر می رسد نه رویکرد صدر- ذیلی ( اجرای سلسله مراتبی و نخبه گرایانه) و نه بالعکس( رویکرد پایین به بالا که شامل راهبردهای حل مسایل بوروکراتیک سطح پایین به صورت روزانه است ) ، هیچیک به تنهایی قادر به ارایه یک الگوی جامع ، مناسب و رضایت بخش نیستند بلکه حکمرانی مشروع دموکراتیک تنها در یک الگوی مشارکتی دموکراتیک امکان پذیر می باشد.