بررسی فقهی برنامه ی هسته ای ایران

برنامه ی هسته ای ایران از منظر فقهی و همچنین از دیدگاه حقوقی دارای گستره ی فراوانی می باشد. ادعاهای موجود در مورد برنامه ی هسته ای ایران، مدتی است که در جامعه ی بین الملل موجب ایجاد بحث ها، کنش ها و واکنش های گوناگونی شده است که این ادعاها موجب اتخاذ تصمیمات بحث برانگیزی از طرف جامعه ی جهانی نسبت به ایران شده است. در این مفاله قصد داریم تا انرژی هسته ای را از بعد فقهی مورد بررسی قرار دهیم. در تهیه ی این مقاله از تلفیق دو روش تحقیق توصیفی و تحقیق تبیینی استفاده شده است. فتوای حرمت استفاده از سلاح هسته ای که در واقع مورد اجماع مراجع شیعه نیز می باشد نه تنها یک حکم فقهی است بلکه یک تعهد محکم سیاسی نیز هست. طبق آیات و روایات و قواعد و نیز از دیدگاه عقلی، استفاده از سلاح های اتمی به دلیل ظلم و فساد ناشی از آن و کشتار مردم بی گناه و حتی تاثیر آن بر نسل های آینده و نیز تخریب محیط زیست از نظر اسلام حرام می باشد. بنابراین هدف جمهوری اسلامی ایران از داشتن انرژی هسته ای، به کارگیری آن در موارد صلح آمیز از جمله پزشکی و کشاورزی می باشد و به دلیل پایبندی به عقاید دینی هرگز به دنبال اهداف غیر صلح آمیز نبوده و نیست.

کلیدواژه ها:

فقه ، انرژی هسته ای ، صلح آمیز