تاملی بر سعادت و نحوست ایام در فرهنگ اسلامی

شکی نیست در اینکه اصل تعبیر نحس در اسلام وجود دارد و در آیات قرآن کریم نیز تعبیر ایام نحسات (16/فصلت) و یوم نحس (19/قمر) استعمال شده است. در آیات قرآن به صورت کلی وجود سعد و نحس ایام تایید شده است. مجموع روایات در این حوزه نشان از آن دارد که در خود روزها و ساعت ها، نحس یا شومیتی نهفته نیست. بلکه میمون یا نامیمون بودن آن روزها به خاطر حوادثی است که درآن روزهااتفاق افتاده است. انسان با تلقین و تفال،این ذهنیت رادرخودبه وجودآورده است ومقصود اسلام از توجه دادن به این روزها،توجه افراد به حوادثی است که درآن ها رخ داده تامردم ازنظر عمل خودرا بر حوادث تاریخی سازنده تطبیق دهندو از حوادث مخرب وروش بنیان گذاران آن ها فاصله گیرند .این احتمال نیز وجود دارد که آن روایاتی را که نحوست بعضی از ایام را مسلم گرفته ، حمل بر تقیه کنیم چرا که نزد اهل سنت ، تفال به زمانها و مکانها و اوضاع و شرایط و شوم دانستن آنها رواج دارد. از برخی روایت ها استفاده می شود، تاثیر مرموزی در برخی روزها نهفته است که ما از آن آگاهی نداریم، مهم این است که ما روزها را مستقل در تاثیر نپنداریم واثر آنهاراوابسته به خداوندبدانیم. از این رو لازم است انسان در انجام هر کاری نهایت سعی و کوشش خود را مبذول دارد و با توکل به خداوند گام بردارد و بداند که خود او و کارهای او در طول روز است که روزش را به یک روز سعد و زیبا و خدایی یا یک روز نحس و شوم و شیطانی تبدیل می کند.

کلیدواژه ها:

سعادت ، نحوست ، ایام ، فرهنگ اسلامی