صلاحیت از لحاظ قلمرو مکانی وشرایط اعمال آن

مبحث اصلی ومهم درحقوق جزای بین الملل عبارت است ازقلمرومکانی حقوق جزاست، وقتی صحبت از صلاحیت اعمال قوانین کیفری یک کشوردرخارج ازقلمروآن کشورمی شود ، با دومبحث جداگانه و تا حدی متفاوت مواجه می شویم،مبحث اول ناظر به حالتی است که صرفا حقوق داخلی یک کشورتعیین کننده است (( اصل صلاحیت شخصی و اصل صلاحیت مبتنی بر تابعیت مجنی علیه )) ؛ یا حالتی که جرم هر چند در خارج اما علیه منافع اساسی و حیاتی آن کشور واقع می شود ((اصل صلاحیت واقعی )) مبحث دوم ناظر به حالتی است که علاوه برحقوق داخلی یک کشور کنوانسیونهای بین المللی یا حقوق بین الملل عرفی هم تعیین کننده است (( اصل صلاحیت جهانی)). دردو حالت فوق این حقوق جزا داخلی است که عملا اعمال می شود. می توان گفت قانون مجازات اسلامی 92 نسبت به قانون مجازات اسلامی 70 مقررات بهتر و پیشرفته تری درمورد قلمرو صلاحیت قوانین و دادگاه های ایراندارد این مقررات توانسته است قانون مجازات اسلامی 92 را با اصول پذیرفته شده در حقوق جزای بین المللی سازگارتر نماید. به عنوان مهمترین آورده قانون مجازات اسلامی 92 باید ازاعلام اجرای قوانین جزایی ایران نسبت به جرایم ارتکابی در خارج علیه اتباع ایرانی یا کشور ایران نام برد.

کلیدواژه ها:

شرایط صلاحیت واقعی ، قلمرو مکانی قوانین جزایی ، شرایط صلاحیت جهانی ، شرایط صلاحیت شخصی