گردشگری فرهنگی با محوریت پیاده راه سازی در بافت های تاریخی شهر(با مقایسه تطبیقی نمونه های موفق اجرا شده خارجی و ایرانی)

امروزه سخن از آن است که می توان به بافت های کهن شهری، اندیشه ای نو را تزریق کرد، اندیشه ایی که اجازه می دهد اشیاء و چیزهای دورو بر به زندگی شهری وارد شوند و در باز تولید فضای شهری نقش جدی و معناداری بازی کنند و بدین ترتیب ساکن شهر را با فضای شهری و اجزاء متشکله ی آن درگیر کرده، در خاطره او جای گرفته و او را به خاطره سازی در شهر وادارند . هویت و فرهنگ هر شهری در بافت های تاریخی آن وجود دارد و احیای این بافت ها به خاطر این دو عوامل و عوامل فراوان دیگری ضروتمطالعه در این مورد را مهیا می سازد . جنبش پیاده راه سازی از چندین دهه ی اخیر با تاکید بر مسایل اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی به وجود آمده است و طی این چند دهه اکثر مراکز شهر های بزرگ و بخش های تاریخی به مناطق پیاده مدار تبدیل شده اند . در این مقاله با بررسی مبانی نظری و استخراج ابعاد هفتگانه باززنده سازی بافت های تاریخی و همچنین موارد مرتبط با پیاده راه و تحلیل این مبانی، دیاگرام ارتباطی این ابعاد و عوامل ترسیم شده و نتیجه تاثیرات مستقیم همه موارد مرتبط با پیاده راه وپیاده مداری بر روی همه ابعاد باززنده سازی به دست آمده است .

کلیدواژه ها:

گردشگری فرهنگی ، پیاده راه سازی ، بافت تاریخی شهر