ارتقاء تاب آوری شهرها به کمک شهرسازی بیوفیلیک

در جامعه مدرن و شهری امروزی، نیاز به تماس با طبیعت روز به روز در حال افزایش است. با توجه به اینکه نزدیک به نیمی از جمعیت زمین در شهرها زندگی می کنند بای ستی توجه ویژه ای در این زمینه ن سبت به شهرها شود تا به شهر بیوفیلیک بر سیم. شهرهای بیوفیلیک شهرهایی هستند که هم به دنبال تماس روزانه شهروندان با طبیعت و هم پرورش آگاهی و مراقبت از آن هستند.. فرض اصلی که در این پژوهش در نظر گرفته شده است وجود رابطه مهمی بین نظریه بیوفیلیا و شهرهای شکل گرفته بر مبنای آن باتاب آوری است . روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای اسنادی است. این مقاله ابتدا به بررسی مفهوم بیوفیلیک و دسته بندی های مختلف آن از دیدگاه نظریه پردازان اصلی، سپس به ارتباط شهرهای تاب آور و بیوفیلیک می پردازد و در نهایت عوامل کلیدی که موجب افزایش تاب آوری تو سط طراحی بیوفیلیک شهری می شود معرفی می شود، نتیجه پژوهش حاکی از آن است که شهرسازی بیوفیلیک از طریق راهکارهایی نظیر اجرای پروژه هایی در زمینه احیا،محافظت و گسترش طبیعت در درون و اطراف شهر می توانند تاب آوری شهر ها را ارتقا دهند و نایل شدن به اهداف شهر بیوفیلیک باعث پایداری هرچه بیشتر شهرها از لحاظ اجتماعی و منظر شهری در برابر بلایای طبیعی ، تغییرات آب و هوا، شوک های اقتصادی و عوامل دیگری که در آینده شهرها با آن مواجهند، می شود.

کلیدواژه ها:

شهرهای بیوفیلیک ، پایدرای ، تاب آوری